Lëmesa e finjës

['membrein] n. membranë, cipë, lëmesë. ( LËMESË f. sh. 1. Vend i lagët, me baltë ose me borë, ku të rrëshqasin këmbët; rrëshqitë, shkazmë. Lëmesë dëbore. U rrëzua në lëmesë. 2. Cipë shumë e hollë dhe e tejdukshme ndërmjet lëvoreve të disa bimëve e perimeve; cipë e hollë e diçkaje; guaskë. Lëmesë qepe. Lëmesë shege. Lëmesa e vezës. Lëmesë arrash ( bajamesh, lajthish). Lëmesë qumështi cipa e hollë e ajkës. Lëmesa e finjës cipa e hollë mbi sipërfaqen e ujit të finjës. Ka lindur me lëmesë ka lindur i mbështjellë me cipën e anit (për foshnjat).)